Kwa muda wa miaka mitano, maisha yangu yalikuwa ni msururu wa kukataliwa, kuahidiwa halafu kuachwa, na mahojiano yasiyoisha yaliyomalizika kwa maneno yale yale ya kuvunja moyo: “tutawasiliana nawe.”
Nilipomaliza chuo nilikuwa na matumaini makubwa, nikidhani kupata kazi ya ndoto yangu itakuwa rahisi. Lakini siku ziligeuka kuwa wiki, wiki zikawa miezi, na miezi ikawa miaka mitano ya kutangatanga bila ajira.
Kila siku nilikuwa nikiamka na kufungua barua pepe nikitarajia kuona mwaliko wa kazi. Mara nyingi niliona majibu ya kukataliwa, na mara nyingine hapakuwa na majibu kabisa. Marafiki wangu waliokuwa darasani nami walipata kazi haraka.
Wengine walipanda vyeo, wakaanza kujenga nyumba na kuendesha magari mazuri. Mimi nilibaki nikikodi chumba kidogo mjini, nikitumia hela kidogo niliyopata kutokana na vibarua visivyo na heshima. Soma zaidi hapa
Post a Comment