Nilizaliwa nikiambiwa nitakufa kama wazazi wangu. Kila mtu katika familia yetu alikuwa amezoea hadithi hiyo ya huzuni, kana kwamba ilikuwa hukumu ya maisha yetu. Kila kizazi kilikumbwa na ugonjwa uleule, na kila mara majirani walitumia kama kejeli wakisema, “Hii familia imekaliwa na mikosi.”
Nilipokuwa mdogo niliona jinsi mama yangu alivyoishi kwa hofu, kila mara akihesabu miaka yake na kuamini kuwa hatavuka umri fulani. Baba yangu naye alifariki mapema, na mimi nikaamini kuwa huo ndio mstari wangu wa maisha. Nilipoanza kuugua dalili zilezile nilizojua vizuri kutoka kwao, moyo wangu ulijaa hofu na kukata tamaa.
Kwa miaka mingi nilijiuliza kama kweli hatima ya maisha yangu ilikuwa imekwisha andikwa. Nilipojaribu kwenda hospitali, madaktari walishindwa kunipa majibu ya kudumu. Walinipa dawa za kupunguza maumivu lakini ukweli ulibaki pale pale: familia yetu ilikuwa imefungwa kwa laana ya ugonjwa wa kizazi.
Nilianza kuishi kwa hofu ya kifo, nikiona kama saa yangu ya mwisho ilikuwa inahesabiwa kila siku. Nilificha machozi yangu lakini moyoni nililia sana kwa sababu nilijua maisha yangu hayakuwa na tumaini. Soma zaidi hapa

Post a Comment