Kwa miaka mingi, Nasra kutoka Lindi aliishi na ndoto moja kuu moyoni mwake—kupata mwanaume wa kumuoa na kuanzisha familia. Akiwa msichana mwenye heshima, bidii na maadili, aliamini siku yake ingeja tu. Lakini kadiri miaka ilivyopita, kila matumaini yake yalionekana kupotea polepole. Marafiki zake wengi wa utotoni walishaoa na kuolewa, wengine walikuwa tayari na watoto wawili au watatu, ilhali yeye bado hakuwa na mchumba wala dalili yoyote ya ndoa.
Kila mara alipoenda kwenye sherehe za harusi, Nasra alijihisi kama mtu wa ajabu. Watu wa familia, hasa shangazi na wajomba, walimwuliza maswali yaleyale ambayo yalimuumiza moyo: “Unasubiri nini? Mbona kimya sana? Au umekuwa mkali sana kwa wanaume?” Alijaribu kucheka na kujifanya yuko sawa, lakini ndani ya moyo wake kulikuwa na maumivu yasiyosemeka. Alijiuliza kwa nini mambo yalimgumuia kiasi hicho, hata katika mahusiano ambayo yalionekana kuwa na matumaini mwanzoni.
Mbaya zaidi, changamoto hiyo ilianza kuathiri hata maisha yake ya kazi. Alifanya kazi ya kawaida tu mjini Lindi, lakini moyo wake ulikuwa umesheheni mawazo. Alikosa furaha, alijiona hafai, na mara nyingi alilala macho, akifikiria wakati unavyokimbia. Alitamani hata kupata mtu wa kumfariji, lakini kila alipojaribu kuingia kwenye mahusiano, mambo hayakuwahi kudumu. Wengine waliondoka bila sababu, wengine hawakuwa tayari kwa ndoa, na wengine walimwona tu kama rafiki. Soma zaidi hapa
Post a Comment