Nilikuwa nimefika hatua ya kuona maisha hayana maana. Wazazi wangu walinitazama kama mzigo. Kila mara kulikuwa na maneno makali, maneno yaliyopenya hadi moyoni mwangu.
Walisema nilikuwa mvivu, nilishindwa kufanikisha chochote, na wakati mwingine hata walinitaja mbele ya ndugu na marafiki kuwa mtu ambaye hawezi kusaidia familia. Maisha yangu yalikuwa mfano wa fedheha. Nilikuwa naota tu ndoto kubwa lakini nilipofungua macho, nilikuta niko pale pale, sina maendeleo yoyote.
Kuna siku ya mkutano wa kifamilia ambayo sitaisahau. Baba yangu alinitaja moja kwa moja akisema, “Huyu ndiye hasara yetu kubwa, hana maana yoyote.” Nilihisi dunia imenimeza. Niliporudi chumbani kwangu nilijua lazima nifanye kitu, la sivyo nitaendelea kuwa kivuli cha familia yangu milele. Hapo ndipo safari yangu ya kutafuta suluhisho ilipoanza. Soma zaidi hapa
.jpg)
Post a Comment